توانایی ایفای تعهدات مهم ترین شاخص در شرکت های بیمه
امین گفت: توانایی ایفای تعهدات در شرکت های بیمه، مهم ترین شاخص است رئیس کل بیمه مرکزی گفت: توانایی ایفای تعهدات در شرکت های بیمه، از همه شاخص ها مهم تر است.
خبرگزاری میزان -
به گزارش ، محمد ابراهیم امین رئیس شورای عالی بیمه در بازدید از شرکت بیمه پارسیان در جمع اعضای هیئت مدیره، مدیر عامل و مدیران این شرکت گفت: در دنیا شرکت های مختلف را رتبه بندی می کنند که این رتبه بندی بیشتر مبنای مالی دارد و البته به ساختار سازمان و فرآیند توجه می شود اما اغلب این رتبه بندی مبنای مالی دارد و در مورد شرکت های بیمه یکی از مبنا ها این است که شرکت بیمه چقدر تعهدات دارد و چقدرتوانایی ایفای این تعهدات را در هر زمان دارد؟
وی افزود: این از نگاه ناظران بیرونی می تواند بسیار مهم باشد اما تمام موضوع این نیست و یک شرکت بیمه با ذینفعان متعددی روبروست؛ از سهامداران گرفته تا کارکنان که در اینجا کارکنان نقش سرمایه اصلی شرکت را دارند و طبیعی است که اگر نیروی انسانی صرفنظر از انگیزه های مادی انگیزه های معنوی بالایی نداشته باشد هر چه سرمایه بالایی در شرکت بیمه بیاورید و هرچه بیمه نامه بیشتری صادر شود، معلوم نیست سرنوشت این تعهدات به کجا می رسد، پس کارکنان شرکت نقش بسیار موثری دارند.
امین گفت: پس باید از دید کارکنان هم وضیعت شرکت را بدانیم که چگونه است و همچنین از دید مشتریان؛ چرا که مشتریان شرکت را از لحاظ ایفای تعهدات، نوآوری، خلاقیت، نحوه رسیدگی به خسارت ها، حفظ حرمت انسانها قضاوت می کنند و اینکه یک شرکت بیمه در صدور چقدر مشورت و اطلاعات میدهد، چقدر در پرداخت خسارت منصفانه، محترمانه و عادلانه برخورد می کند و سپس از چشم نهاد ناظر نیز باید بدانیم شرکت بیمه در چه وضعی است.
رئیس بیمه مرکزی اظهار داشت: از هر دریچه ای نگاه کنیم معیارهایی وجود دارد و مدیران ارشد یک شرکت بیمه اگر این معیارها را در نظر نگیرند و خودشان را از چشم بیرونی ها نبینند و معیارهایی که بیرونی ها با آن شرکت را قضاوت می کنند به خوبی نشناسند و به آن حساس نباشند ممکن است در درونِ مسایل جزیی غرق شوند و فکر کنند خیلی هم خوب عمل می شود.
وی تصریح کرد: در بازار رقابتی این مسایل اهمیت بیشتری پیدا می کند و در جایی که 30 شرکت بیمه با نام و عنوان های مختلف وجود دارد چگونه می توان با اطمینان شرکت یا شرکت هایی خاص را به بیمه گذاران توصیه کرد، پس باید معیارهایی روشن وجود داشته باشد. ذینفعان دیگر شرکت های بیمه، نمایندگان بیمه هستند که مستقیم با مردم روبرو هستند و نمایندگان از خود می پرسند شرکت من چه ویژگی هایی دارد که باید به آن اشاره کنم و تمایز را نسبت به رقبا نشان دهم و چون معیارها زیاد شناسایی، اطلاع رسانی و مانور نشده و مدنظر قرار نگرفته، نشان دادن این تمایز کار سختی است. پس آن ویژگی هایی که اصالت دارند و باید به آنها رسید تا مردم، جامعه، مسئولین و رسانه ها بر اساس آنها قضاوت کنند، چیست؟ در کشورهای خارجی به آن معیارها، برندسازی می گوییم اما چون رقابت به معنای واقعی جای نیفتاده است و رقابت ما بخصوص در صنعت بیمه بر اساس اصول و مبنای بازار رقابتی نیست آن برندسازی واقعی را نداریم.
امین اظهار داشت: در بازار رقابتی بر روی کیفیتِ همراه با قیمت رقابت می کنند. در بیمه کیفیت قابل اندازه گیری نیست و در زمان فروش تنها حُسن رفتار، دفتر و محل مناسب واحترام گذاشتن ممکن است به عنوان کیفیت تعبیر شود اما در یک شرکت بیمه، کیفیت واقعی زمانی نشان داده می شود و قابل اندازه گیری است که بیمه گذار با خسارت مواجه شود.
در سال ممکن است یک میلیون بیمه نامه بفروشید اما صد هزار فقره از آن به خسارت بخورد ولی آن تعداد بسیار زیاد صدور نمی تواند به تنهایی کیفیت را نشان دهد، بلکه این تعداد بسیار کم که با خسارت مواجه شده اند نشان دهنده کیفیت است.
رئیس بیمه مرکزی گفت: اکنون باید چه کنیم تا بتوانیم در این بازار کیفیت خوب خود را نشان دهیم و نمایندگان ما برای فروش به چه نکات مثبتی از شرکت، اشاره نمایند؟ به نظر من در یک شرکت بیمه هیچ چیز مهم تر از این نیست که توانایی ایفای تعهدات خود را به لحاظ مالی داشته باشد.
ما اکنون در صنعت بیمه داریم بیمه عمر می فروشیم و متاسفانه محاسبات دقیقی در این زمینه صورت نمی گیرد و نمی دانیم در زمان بازپرداخت تعهدات این بیمه نامه های عمر لطمه ای به شرکت وارد می شود یا خیر؟ این تعهدات را چگونه و چه کسی باید بپردازد؟ اکنون بدرستی نمی دانیم کدام شرکت مبنای محاسباتی درستی دارد؟ و جداولی که ارائه می دهد تا چه حد هم برای مشتری منصفانه و عادلانه است و هم برای شرکت و این بحث دو وجه دارد و نباید در آینده از سرمایه سهامداران خود تعهدات را پرداخت کند.
وی افزود: تجربه کردیم شرکتی باتبلیغ تخفیف آنچنانی اقدام به جذب نماینده و فروش بیمه کرد و چون امتیاز و چیزی برای عرضه به عنوان تمایز نداشت فقط بر اساس قیمت پایین و ارائه تخفیف آنچنانی نمایندگان خود را ترغیب به فروش کرد و وضعیتی را بوجود آورد که همه ما شاهد بودیم.
امین گفت: اگر مدیران شرکت هم درک لازم را نداشته باشند که بیمه فقط فروختن نیست و اداره کردن یک شرکت بیمه یعنی برقراری تعادل بین منابع و درآمدها و مصارف هم هنر مدیران ارشد بیمه هاست یعنی مدیر فنی که حق بیمه ای می گیرد و این حق بیمه جبران خسارت را نمی کند وی یک مدیر فنی نیست.
ابراهیم امین افزود: در این شرایط حساس اقتصادی که به نقدینگی نیاز داریم اگر مدیران بیمه ذهن خود را فقط به فروشِ بیشتر معطوف کنند بدون توجه به اینکه آیا این حق بیمه برای پرداخت هزینه ها مکفی است و همچنین آیا این حق بیمه وصول می شود یا خیر، با شکست مواجه خواهند شد.
وی گفت: اکنون یکی از مشکلات صنعت بیمه، بدهی ایران خودرو به شرکت هایی است که با آن قرارداد دارد که حدود 700 تا 800 میلیارد تومان است و این رقم برای شرکت هایی که سالانه 20 هزار میلیارد فروش دارند از یک مشتری و در یک رشته آن هم رشته ای که خسارتی بالای صد در صد دارد، خطر بزرگی است؛ خسارت را که نمی توان پرداخت نکرد چرا که بد نام می شود؛ شرکت بیمه وقتی نقدینگی ندارد چه اتفاقی می افتد؟ پس بهتراست این گونه بیمه نامه را اصلاً نفروشیم تا اینکه بیمه نامه ای بفروشیم که حق بیمه آن اقتصادی و فنی نیست و یا وصول نمی شود و یا بخشی از آن وصول می شود؛ ما هم اکنون این مشکل را در صنعت بیمه داریم.
وی افزود: این از نگاه ناظران بیرونی می تواند بسیار مهم باشد اما تمام موضوع این نیست و یک شرکت بیمه با ذینفعان متعددی روبروست؛ از سهامداران گرفته تا کارکنان که در اینجا کارکنان نقش سرمایه اصلی شرکت را دارند و طبیعی است که اگر نیروی انسانی صرفنظر از انگیزه های مادی انگیزه های معنوی بالایی نداشته باشد هر چه سرمایه بالایی در شرکت بیمه بیاورید و هرچه بیمه نامه بیشتری صادر شود، معلوم نیست سرنوشت این تعهدات به کجا می رسد، پس کارکنان شرکت نقش بسیار موثری دارند.
امین گفت: پس باید از دید کارکنان هم وضیعت شرکت را بدانیم که چگونه است و همچنین از دید مشتریان؛ چرا که مشتریان شرکت را از لحاظ ایفای تعهدات، نوآوری، خلاقیت، نحوه رسیدگی به خسارت ها، حفظ حرمت انسانها قضاوت می کنند و اینکه یک شرکت بیمه در صدور چقدر مشورت و اطلاعات میدهد، چقدر در پرداخت خسارت منصفانه، محترمانه و عادلانه برخورد می کند و سپس از چشم نهاد ناظر نیز باید بدانیم شرکت بیمه در چه وضعی است.
رئیس بیمه مرکزی اظهار داشت: از هر دریچه ای نگاه کنیم معیارهایی وجود دارد و مدیران ارشد یک شرکت بیمه اگر این معیارها را در نظر نگیرند و خودشان را از چشم بیرونی ها نبینند و معیارهایی که بیرونی ها با آن شرکت را قضاوت می کنند به خوبی نشناسند و به آن حساس نباشند ممکن است در درونِ مسایل جزیی غرق شوند و فکر کنند خیلی هم خوب عمل می شود.
وی تصریح کرد: در بازار رقابتی این مسایل اهمیت بیشتری پیدا می کند و در جایی که 30 شرکت بیمه با نام و عنوان های مختلف وجود دارد چگونه می توان با اطمینان شرکت یا شرکت هایی خاص را به بیمه گذاران توصیه کرد، پس باید معیارهایی روشن وجود داشته باشد. ذینفعان دیگر شرکت های بیمه، نمایندگان بیمه هستند که مستقیم با مردم روبرو هستند و نمایندگان از خود می پرسند شرکت من چه ویژگی هایی دارد که باید به آن اشاره کنم و تمایز را نسبت به رقبا نشان دهم و چون معیارها زیاد شناسایی، اطلاع رسانی و مانور نشده و مدنظر قرار نگرفته، نشان دادن این تمایز کار سختی است. پس آن ویژگی هایی که اصالت دارند و باید به آنها رسید تا مردم، جامعه، مسئولین و رسانه ها بر اساس آنها قضاوت کنند، چیست؟ در کشورهای خارجی به آن معیارها، برندسازی می گوییم اما چون رقابت به معنای واقعی جای نیفتاده است و رقابت ما بخصوص در صنعت بیمه بر اساس اصول و مبنای بازار رقابتی نیست آن برندسازی واقعی را نداریم.
امین اظهار داشت: در بازار رقابتی بر روی کیفیتِ همراه با قیمت رقابت می کنند. در بیمه کیفیت قابل اندازه گیری نیست و در زمان فروش تنها حُسن رفتار، دفتر و محل مناسب واحترام گذاشتن ممکن است به عنوان کیفیت تعبیر شود اما در یک شرکت بیمه، کیفیت واقعی زمانی نشان داده می شود و قابل اندازه گیری است که بیمه گذار با خسارت مواجه شود.
در سال ممکن است یک میلیون بیمه نامه بفروشید اما صد هزار فقره از آن به خسارت بخورد ولی آن تعداد بسیار زیاد صدور نمی تواند به تنهایی کیفیت را نشان دهد، بلکه این تعداد بسیار کم که با خسارت مواجه شده اند نشان دهنده کیفیت است.
رئیس بیمه مرکزی گفت: اکنون باید چه کنیم تا بتوانیم در این بازار کیفیت خوب خود را نشان دهیم و نمایندگان ما برای فروش به چه نکات مثبتی از شرکت، اشاره نمایند؟ به نظر من در یک شرکت بیمه هیچ چیز مهم تر از این نیست که توانایی ایفای تعهدات خود را به لحاظ مالی داشته باشد.
ما اکنون در صنعت بیمه داریم بیمه عمر می فروشیم و متاسفانه محاسبات دقیقی در این زمینه صورت نمی گیرد و نمی دانیم در زمان بازپرداخت تعهدات این بیمه نامه های عمر لطمه ای به شرکت وارد می شود یا خیر؟ این تعهدات را چگونه و چه کسی باید بپردازد؟ اکنون بدرستی نمی دانیم کدام شرکت مبنای محاسباتی درستی دارد؟ و جداولی که ارائه می دهد تا چه حد هم برای مشتری منصفانه و عادلانه است و هم برای شرکت و این بحث دو وجه دارد و نباید در آینده از سرمایه سهامداران خود تعهدات را پرداخت کند.
وی افزود: تجربه کردیم شرکتی باتبلیغ تخفیف آنچنانی اقدام به جذب نماینده و فروش بیمه کرد و چون امتیاز و چیزی برای عرضه به عنوان تمایز نداشت فقط بر اساس قیمت پایین و ارائه تخفیف آنچنانی نمایندگان خود را ترغیب به فروش کرد و وضعیتی را بوجود آورد که همه ما شاهد بودیم.
امین گفت: اگر مدیران شرکت هم درک لازم را نداشته باشند که بیمه فقط فروختن نیست و اداره کردن یک شرکت بیمه یعنی برقراری تعادل بین منابع و درآمدها و مصارف هم هنر مدیران ارشد بیمه هاست یعنی مدیر فنی که حق بیمه ای می گیرد و این حق بیمه جبران خسارت را نمی کند وی یک مدیر فنی نیست.
ابراهیم امین افزود: در این شرایط حساس اقتصادی که به نقدینگی نیاز داریم اگر مدیران بیمه ذهن خود را فقط به فروشِ بیشتر معطوف کنند بدون توجه به اینکه آیا این حق بیمه برای پرداخت هزینه ها مکفی است و همچنین آیا این حق بیمه وصول می شود یا خیر، با شکست مواجه خواهند شد.
وی گفت: اکنون یکی از مشکلات صنعت بیمه، بدهی ایران خودرو به شرکت هایی است که با آن قرارداد دارد که حدود 700 تا 800 میلیارد تومان است و این رقم برای شرکت هایی که سالانه 20 هزار میلیارد فروش دارند از یک مشتری و در یک رشته آن هم رشته ای که خسارتی بالای صد در صد دارد، خطر بزرگی است؛ خسارت را که نمی توان پرداخت نکرد چرا که بد نام می شود؛ شرکت بیمه وقتی نقدینگی ندارد چه اتفاقی می افتد؟ پس بهتراست این گونه بیمه نامه را اصلاً نفروشیم تا اینکه بیمه نامه ای بفروشیم که حق بیمه آن اقتصادی و فنی نیست و یا وصول نمی شود و یا بخشی از آن وصول می شود؛ ما هم اکنون این مشکل را در صنعت بیمه داریم.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *