مسیر توسعه قطعه‌سازی هموار می‌شود
به گزارش گروه اقتصاد ، اکنون سه ماه از امضای نخستین قرارداد خارجی صنعت خودرو می‌گذرد و در پی اجرای برجام، خبر از امضای قراردادهای بعدی رسید.
جدا از اهمیت جذب شرکت‌های بزرگ خودروسازی دنیا به سرمایه‌گذاری در صنعت خودروی ایران، همه کارشناسان این حوزه، تاثیر این قراردادها را صرفا در استفاده از توانمندی‌های داخلی در تولید خودرو با این شرکا می‌دانند، موضوعی که وزارت صنعت، معدن و تجارت آن را به یکی از مفاد اصلی قراردادها تبدیل کرده و شرط 30 درصد ساخت داخل را برای هر گونه امضایی گذاشته است. اما مهم‌ترین اتفاقی که پس از اجرای برجام در صنعت قطعه‌سازی رخ داده، جلسه مشترک قطعه‌سازان ایرانی با شرکت رنو و امضای چند تفاهم‌نامه در سومین همایش بین‌المللی خودرو بوده است.
اما آیا این جلسات و تفاهم‌نامه نتیجه قابل توجهی برای صنعت قطعه‌سازی داشته است؟ محمدرضا نجفی‌منش، عضو انجمن قطعه‌سازان در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «جلسه مشترک قطعه‌سازان ایرانی با شرکت رنو، در حقیقت روز تامین‌کنندگان بود. در این جلسه 80 تامین‌کننده بزرگ قطعات رنو و تامین‌کنندگان ایرانی حضور داشتند که برنامه‌های رنو برای مدل‌های بعدی این شرکت در بازار ایران و ساخت داخل قطعات آنها تشریح شد. مهم‌ترین نکته این جلسه حضور 80 تامین‌کننده بزرگ رنو در ایران بود که نشان‌دهنده عزم جدی آنها برای کار در صنعت خودروی ایران است.»
او درباره محصولات پژو نیز می‌افزاید: «پژو از پیش قطعه سازان خود را در داخل ایران شناسایی کرده و با توجه به سابقه پژو در ایران اکثر قطعه‌سازان ما با پژو کار کرده‌اند بنابراین به محض اینکه کار اجرایی تولید آغاز شود، قطعه‌سازان ما نیز درگیر خواهند شد.»
قطعه سازان امیدوارند
نکته مهمی که به یک دغدغه برای کارشناسان صنعت خودرو تبدیل شده، پررنگ شدن نقش قطعه‌سازان ایرانی در تامین قطعات محصولات آینده مشترک با خودروسازان خارجی است. اتفاقی که در قراردادهای گذشته اصولا موضوع بحث نبوده یا اگر هم بوده مشروط به شراکت با قطعه‌سازان خارجی بوده است. حالا اما قطعه سازان ایرانی چقدر به تاثیر این قراردادها در توسعه صنعت قطعه‌سازی امیدوارند؟
نجفی منش در این زمینه اظهار می‌کند: «اگر نقش قطعه‌سازان در این قراردادها نادیده گرفته شود، طبیعتا صنعت خودرو پیشرفتی نخواهد داشت. پیش‌شرط وزارت صنعت برای تامین 30درصد قطعات از تأمین‌کنندگان داخلی است که قرار است در بلند‌مدت به 80درصد برسد. به اعتقاد من با سیاست‌گذاری‌های فعلی، قطعا به این هدف خواهیم رسید.» همچنین حمیدرضا صمدی، مدیرعامل شرکت اورند پلاستیک و عضو انجمن قطعه‌سازان ایران، در پاسخ به این پرسش به «فرصت امروز» می‌گوید: «در این قراردادها ما با فرآیند کاشت، داشت و برداشت روبه‌رو هستیم که فعلا در مرحله کاشت قرار داریم.
قطعه‌سازان در مرحله ابتدایی این قراردادها تصمیم‌گیر نیستند و در حقیقت تصمیمات‌شان در این مرحله تاثیرگذار نیست. اما انتظار ما این است که در نحوه بستن این قراردادها، بازار ایران به دست خارجی‌ها سپرده نشود. در حال حاضر شناسایی قطعه‌سازان داخلی در حال وقوع است که ساپکو و سازه گستر در این مرحله نقش مهمی را ایفا می‌کنند. امید ما این است که این دو شرکت شرایط را مدیریت کنند که قطعه‌سازان داخلی بیشترین نفع را ببرند نه اینکه شرکای خارجی با آوردن بهانه به راحتی قطعه‌سازان ایرانی را رد کنند یا شرط ایجاد جوینت ونچر را بگذارند که باز هم بخشی از سرمایه کشور در این جوینت ونچرها به هدر برود.»
او می‌افزاید: «صنعت قطعه‌سازی ما در دوران تحریم‌ها، ارتقای سخت‌افزاری لازم را داشته است بنابراین اگر تولید محصولات جدید با 30درصد ساخت داخل انجام شود ما شاهد شروع تحول خواهیم بود اما اگر اجباری برای افزایش این سهم نباشد، نباید منتظر اتفاق ویژه‌ای باشیم. زیرا رنگ، صندلی و تایر 15 درصد ساخت داخل تلقی می‌شود.»
ابراهیم احمدی، نماینده قطعه‌سازان اصفهان نیز در این زمینه تصریح می‌کند: «این قراردادها هنوز به مرحله اجرایی نرسیده است اما گفته‌ها حاکی از این است که نقش صنعت قطعه‌سازی در امضای این قراردادها جدی گرفته شده است. بنابراین به اعتقاد من اگر به روال طبیعی پیش برویم و سهم قطعه‌سازان داخلی در تولید محصولات جدید افزایش پیدا کند، قطعا ما شاهد تحولی چشمگیر در این صنعت خواهیم بود.»
تنها قراردادی که اکنون به مرحله اجرا نزدیک شده، قرارداد ایران خودرو و پژو است. همچنین زمان امضای قرارداد رنو با شرکای ایرانی‌اش نیز نزدیک به نظر می‌رسد. با این اوصاف پیش‌بینی می‌شود دست‌کم تا شش ماه دیگر قطعه‌سازان داخلی در تولیدات جدید خودروسازان بازی داده شوند، بازی که اگر به قواعدش پیش برود قطعا به توسعه منجر خواهد شد.
منبع:فرصت امروز