روایتی دردناک از زنان زندانی در ابوغریب+عکس

به گزارش گروه فضای مجازی ، در حالی که حدود یک دهه از فجایع نظامیان آمریکایی در زندان ابو غریب می‌گذرد و مردم عراق، به خصوص بازماندگان قربانیان، نتوانسته اند، فجایع رخ داد در این زندان را به فراموشی بسپارند، روز گذشته گزارش جدیدی از فجایعی که به دست نظامیان آمریکایی در این زندان به وقوع پیوسته، توسط ومطبوعات آمریکایی منتشر شد تا از یک سو داغ بزرگ بازماندگان قربانیان این جنایات هیچ گاه التیام نیابد و از سوی دیگر، ابعاد جدیدی از عمق جنایات این زندان فاش شود، جنایاتی که عاملان آن بر کشوری برخاسته بودند که خود را مهد تمدن و دمکراسی و پرچمدار دفاع از حقوق توصیف می‌کند.

 

محافل آگاه رسانه‌ای جهان روز گذشته افشا کردند که وزارت دفاع آمریکا موسوم به «پنتاگون» تمام تلاش خود را به کار می‌برد تا مانع افشای فیلم بسیار محرمانه و در عین حال فضاحت باری شود که بُعد تازه و جدیدی از جنایات غیر انسانی شود که تاریخ بشریت اگر نگوییم به خود ندیده، بی تردید به ندرت دیده است و بازیگران آن را نظامیان آمریکایی در زنان ابو غربب تشکیل می‌دهند.

به گفته این محافل رسانه ای، از جمله «سیمور هرش» پنتاگون تاکنون با مخفی نگهداشتن این فیلم از پخش شکنجه‌های ضبط شده در آن و افشای ابعادی جدید از فاجعه ضد بشری نظامیان این کشور در زندان مخوف عراق جلوگیری کند.

 

به گواه این روزنامه نگاران معروف صحنه‌هایی که در این فیلم به تصویر کشیده شده در زندان مخوف ابو غریب گرفته شده، زندانی که مهمترین و اصلی‌ترین بازداشتگاه آمریکایی‌ها در عرق طی سال‌های اشغال نظامی این کشور و مقر اصلی نگهداری و شنکجه شهروندان عراقی در این مقطع زمانی شمرده می‌شد و به دلیل شدت شکنجه‌های اعمال شده در آن و شیوه‌های غیر انسانی و توهین آمیز به کار گرفته شده در آن از سوی نظامیان آمریکایی خیلی زود در جهان معروف شد.

بر اساس گفته شاهدان مستنداتی که طی یک دهه گذشته درباره نحوه شکنجه زندانیان و شرایط بسیار بد و اهانت بار نگهداری زندانیان توسط نظامیان آمریکایی مستقر در زندان در ابو غریب ارائه شده، در برابر آنچه در این نوار فیلم ثبت و مستند سازی شده هیچ شمرده می‌شود.



سیمور هرش با بیان اینکه در تمام طول این سال‌ها تلاش شده بود، این فیلم به بیرون درز پیدا نکند، افزود، این امر غیرممکنی است و دیر یا زود بلاخره جامعه جهانی از فجایع ثبت شده در این فیلم آگاه می‌شد.

سیمور هرش که به مناسبت انتشار گزارش سالیانه شکنجه در آمریکا و ارائه آن به مجلس سنای این کشور، در سندیکای آزادی‌های مدنی در آمریکا سخنرانی می‌کرد، بخشی از سخنرانی خود را به نگاهی کلی به آنچه در این فیلم محرمانه پنتاگون مستند سازی شده بود، اختصاص داد.

 

هرش در این بخش از سخنرانی خود، گریزی به فجایع به تصویر کشیده شده در این فیلم می‌زند و می‌گوید: «در این باره باید بگویم، مسائل و قضایا از آنچه تاکنون نقل کرده ام، بسیار اسفبارتر هستند، به حدی که می‌توانم بگویم، شما هیچ چیز از آنچه در ابو غریب گذشته نمی‌دانید .. در آنجا زنانی بودند که ممکن است، برخی از شما حاضران درباره آن‌ها شنیده بودید که نامه‌هایی برای شوهران خود که آن‌ها نیز در ابو غریب در بازداشت بودند، می‌فرستادند و یا به هر طریق ممکن با آن‌ها تماس می‌گرفتند و التماس می‌کردند که بیاید و به خاطر فلان تعرض و هتک حرمتی که به آن‌ها صورت گرفته بود و شرایط روحی و روانی بسیار غیر انسانی و اهانت باری که در آن به سر می‌بردند، به هر طریق ممکن جان اشان را بگیرند و آن‌ها را از آنچه در آن بسر می‌بردند، نجات دهند.

 

هرش می‌افزاید: واقعا می‌دانید، چه برسر این زنان می‌آمد که اینگونه به شوهران خود التماس و استغاثه می‌کردند؟ .. مسلما خیر ..، اما من به شما می‌گویم .. این زنان با پسران جوان و نوجوان و حتی در مواردی که در فیلم هم نشان داده شده، با پسران کم و سن سالی بازداشت شده بودند که مقابل دوربین‌ها اقدام به تجاوز و تعرض به آن‌ها می‌کردند.



فاجعه بارترین و دردناک‌ترین صحنه این فیلم صدای ضجه‌ها و گریه‌های این پسران جوان و نوجوان بود که به شدت وحشت زده و ترسیده بودند .. تردید ندارم، حکومت هایتان صدای ضجه‌ها و استغاثه‌های این کودکان و نوجوانان را ضبط کرده و در اختیار دارد .. و ایمان دارم، آن ضجه‌ها و التماس ها، عاملان این جنایات را رسوا خواهد کرد.

هرش می‌افزاید: وقتی فیلم فاجعه قتل عام «مای لای» که به دست آمریکایی‌ها طی جنگ ویتنام رخ داد، به اقتضای شغلم مجبور شدم، ببینم، مثل هر انسانی آنچه از فجایع بشری در این فیلم به تصویر کشیده شده بود، مرا آزرده خاطر کرد، لذا به مشاهده صحنه‌هایی کم و بیش اکتفا کرده و آن را کنار گذاشتم و در پایان گزارشی که باید درباره آن کشتار تهیه می‌کردم، با نوشتن این جمله که عاملان این جنایت هیچ تفاوتی با قربانیان آن ندارند و همچون قربانیان جنایت قربانی خواهند شد.

اما آنچه در ابو غریب رخ داد، فراتر از تمام آن جنایات بود. چراکه به گفته سیمور هرش، آشکار گردید، زنانی که از سوی این پسران مورد تجاوز قرار گرفتند، مادران آن‌ها بودند.

به گفته وی در طول زندگی ممکن است، با اتفاقات و رخ داد‌های ناخوشایندی مواجه شوید، اما شک ندارم، تاکنون در طول زندگی خود صحنه‌ای دردناک‌تر از این نمی‌توانید، مشاهده کنید که فرزندان یک مادر زندانی در برابر دوربین به وی تجاوز کنند.

این در حالی است که روزنامه انگلیسی گاردین تاکنون گزارش‌هایی منتشر کرده بود که در آن‌ها شاهدان اذعان می‌کردند، شاهد تجاوز خشونت آمیز و تعرض وحشیانه نظامیان و افسران آمریکایی به نوجوان و جوانان عراقی بوده که در زندان ابو غریب در بازداشت بسر می‌بردند.

حدودا ۱۰ سال قبل از برملا شدن رسوایی ابو غریب در رسانه‌های ارتباط جمعی، روزنامه گاردین گواهی یک شاهد عینی که در آن مقطع زمانی در زندان ابو غریب در بازداشت به سر می‌برد را منتشر کرد که برای خبرنگار گاردین نقل کرده بود که شاهد یکی از این تعرض‌های وحشیانه و حیوانی بوده است.

این فرد که خود را «قاسم حلاس» معرفی کرده، در گواهی خویش برای گاردین روایت کرده که فلان نظامی را دیده که در حال تجاوز و تعرض به نوجوانی ۱۵ تا ۱۸ ساله بوده و این کودک به شدت درد می‌کشیده و برای اینکه صدای ناله‌ها و درد کشیدن وی به بیرون درز پیدا نکند، اقدام به پوشاندن پشت تمام درب‌ها و پنجره‌ها با پتو کرده بودند. اما صدای ضجه‌ها و درد کشیدن آن کودک آن قدر بلند بود که حتی بستن درب‌ها و پنجره نیز نتوانسته بود، از رسیدن آن ضجه‌ها و ناله‌ها ممانعت کند.

حلاس می‌افزاید: وقتی آن صدا‌ها به من رسید، از درب زندان خود را بالا کشیده و به پنجره رساندم، آن نظامی آمریکایی را دیدم که در حال تعرض به آن کودک بود .. نتوانستم صورت آن بچه را بینم، چون صورتش رو به در بودی بود که یک نظامی زن آمریکایی انجا در حال گرفتن عکس از آن وضعیت بود؛ و حالا پس از گذشت چندین سال از آن رسوایی به گمان اینکه تمام آن فاجعه به همانچه که دیدیم و شنیدیم محدود می‌شده و چه بسا سعی هم می‌کردیم، خود را تسلی دهیم و حتی فراموش کنیم، امروز ابعاد بسیار وحشتناک‌تر و فاجعه امیزتر از آنچه تصور می‌کردیم، در حال افشا و برملا شدن است.

 

منبع:مشرق

 

 

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.