فرمانده‌ای که شوخ‌طبعی را در سخت‌ترین مواقع جنگ رها نمی‌کرد
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، ۱۳ تیر امسال، سی و دومین سالروز شهادت قائم مقام لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) «سید محمدرضا دستواره» است.
شهید دستواره در روز ۱ بهمن ۱۳۳۸ در خانواده‌ای مذهبی در جنوب شهر تهران به دنیا آمد. با اوج‌گیری انقلاب اسلامی، همراه با سیل خروشان ملت ایران در تظاهرات و فعالیت‌های مردمی شرکت فعال داشت و در این زمینه چند بار توسط عوامل رژیم منحوس پهلوی دستگیر شد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی جهت پاسداری از دستاورد‌های انقلاب به جمع پاسداران کمیته انقلاب اسلامی پیوست. هنگامی که حاج احمد متوسلیان مأموریت یافت تیپ محمدرسول الله (ص) را تشکیل دهد، او همراه سایر پاسداران به سمت جبهه‌های جنوب سفر کرد و در آنجا به علت مهارت در جذب نیرو، «مأمور تشکیل واحد پرسنلی تیپ» شد.
شهید دستواره در عملیات خیبر بعد از شهادت «حاج محمدابراهیم همت» فرمانده دلاور لشکر محمدرسول الله (ص) و واگذاری فرماندهی به «شهید حاج عباس کریمی» به عنوان «قائم مقام لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص)» منصوب شد و پس از شهادت حاج کریمی در عملیات «بدر»، به عنوان «سرپرست لشکر» در خدمت رزمندگان اسلام بود و در نهایت با انتصاب فرماندهی جدید لشکر، سید رضا دستواره همچنان به عنوان قائم مقام لشکر در خدمت جنگ و دفاع مقدس انجام وظیفه کرد.
شهادت
شهید دستواره که در هر عملیاتی سلاح به دست می‌گرفت و در عملیات شرکت می‌کرد، سرانجام در روز ۱۳ تیرماه سال ۱۳۶۵ در عملیات «کربلای۱» که به آزادسازی شهر مهران منجر شد، توسط دشمن بعثی به شهادت رسید.
وصیت
در بخشی از وصیت‌نامه شهید دستواره می‌خوانی: «ننگ و نفرین و خواری ابدی برای دشمنان دون‌صفت و اهریمنی‌منش که ظالمانه با این اسلام و انقلاب و رهبر و امت در قعر شقاوت در ستیز است. حرف چندانی ندارم فقط پیروی از امام امت که پیروی از ائمه و پیامبر و خداست را سرلوحه همه امور قرار دهید و محکم و مستحکم بر پشت سر او لحظه‌ای دست از مبارزه و استقامت برندارید. من که در این عمر خود نتوانستم بهره‌ای از این اقیانوس بیکران الهی یعنی جهاد فی‌سبیل‌الله ببرم، ولی همواره سعی داشتم با چاکری مجاهدان مخلص خود را خاک پای آن‌ها سازم.»
شوخ‌طبعی را در سخت‌ترین مواقع جنگ رها نمی‌کرد
سردار «اسماعیل کوثری» در گفت‌وگو با خبرنگار گروه سیاسی ، با بیان اینکه «آگاه و مطلع بودن»، «بصیرت انقلابی داشتن»، «خستگی‌ناپذیر بودن»، «شوخ طبعی در اکثر مواقع» و همچنین «به دنبال شهادت بودن»، مهمترین ویژگی‌های شهید دستواره بود، عنوان کرد: او از سال ۵۹ وارد سپاه شد و از آن دوران تا زمان شهادت، بیشتر زمان را مستقیما در جبهه‌ها از کردستان تا خوزستان بود.
وی افزود: شهید دستواره بیش از ۱۰ بار در زمان دفاع مقدس مجروح شد و البته هر ۱۰ بار قبل از رسیدن به بهبودی کامل عازم جبهه شد.
جانشین قرارگاه ثارالله سپاه با بیان اینکه شهید دستواره در سخت‌ترین مواقع جنگ، شوخ‌طبعی خود را رها نمی‌کرد تا خدای نکرده اضطراب و نگرانی بر رزمندگان غلبه پیدا نکند، عنوان کرد: درباره روحیه شاد شهید دستواره در همین اندازه بگویم که گاهی پیش می‌آمد او از طریق بی‌سیم با عراقی‌ها ارتباط می‌گرفت و آن‌ها را فریب می‌داد و به اصطلاح سرکار می‌گذاشت.
سردار کوثری همچنین با بیان اینکه برادر کوچکتر شهید دستواره با نام «حسین» در همان تیرماه سال ۱۳۶۵ و قبل از اجرای عملیات کربلای ۱ در اطراف شهر مهران به شهادت رسید، خاطرنشان کرد: زمانی که شهید دستواره برای مراسم تشییع و خاکسپاری برادرش به تهران آمده بود، اعلام کرد که قبر کناری برادرش را برای او نگه دارند و این را به همه گفت. به ۱۰ روز نکشید که محمدرضا دستواره به آرزوی دیرینه‌اش که شهادت بود دست یافت و در همان قبر کنار برادرش، به خاک سپرده شد.