تصویری از سحابی‌های درخشان
به گزارش گروه فضای مجازی ، صورت فلکی شکارچی اوریون یا جبار، یک صورت فلکی است که روی استوای آسمانی(استوای سماوی) قرار گرفته و بنابراین نیمی از آن در نیم‌کره جنوبی آسمان و نیم دیگر آن در نیم‌کرهٔ شمالی آسمان قرار دارد و از همهٔ نقاط زمین قابل دیدن است.
استوای آسمانی یا استوای سماوی(Celestial equator) یک دایرهٔ انگاری(فرضی) در کره آسمان است که هم‌صفحه با استوای زمین است.
یکی از این سحابی‌های درخشان، سحابی "مسیه ۷۸ "(M۷۸) است که در کمربند شمالی صورت فلکی "شکارچی"(Orion) قرار دارد.
مسیه ۷۸ یک سحابی بازتابی است که در سال ۱۷۸۰ توسط پیر مِشَن(Pierre Méchain) کشف شد. در اخترشناسی، سحابی بازتابی به ابر میان‌ستاره‌ای گفته می‌شود که نور ستاره یا ستارگان نزدیک خود را منعکس می‌کند. نور اگر به اندازه‌ای نباشد که بتواند اتم‌های سحابی را یونیزه کند و فقط از طریق پراکندگی بازتاب کند، سحابی بازتابی است اما در صورتی که بتواند یونیزه کند به آن سحابی گسیلشی می‌گویند. پراکندگی معمولاً باعث می‌شود که سحابی‌های بازتابی به رنگ آبی دیده شوند(نور خورشید نیز توسط جو زمین پراکنده می‌شود و به همین دلیل آسمان در روز آبی است).
سحابی مسیه ۷۸ که با نام "NGC ۲۰۶۸" نیز شناخته می‌شود، ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
یکی از نکات جالب سحابی مسیه ۷۸ این است که در سال ۲۰۰۴ و هنگامیکه ستاره شناسان در حال بررسی "تصویر زمینه گسترده"(wide field image) این سحابی بودند توانستند در دل این سحابی، یک سحابی تازه متولد شده دیگر به نام سحابی "مک نیل "(McNeil) را شناسایی کنند. سحابی "مک نیل" یک "سحابی متغیر"(Variable nebulae ) است. سحابی‌های متغیر، سحابی‌های بازتابی هستند که درخشش آنها بر اثر موقعیت مکانی ستارگان تغییر می‌کنند. مشاهده این سحابی در تصاویر آسان نیست و در برخی تصاویر آشکار و برخی تصاویر آشکار نیست. در این تصویر که فوریه ۲۰۱۹ ثبت شده است سحابی مک نیل قابل مشاهده نیست.
منبع: ایسنا