فواید و فضایل دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان
محمد صادق هدایت در گفت‌وگو با پیرامون مضمون دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان به درخواست بنده از خداوند برای آمرزش گناهان اشاره دارد: «اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ من المُسْتَغْفرینَ واجْعَلْنی فیهِ من عِبادَکَ الصّالحینَ القانِتین واجْعَلْنی فیهِ من اوْلیائِکَ المُقَرّبینَ بِرَأفَتِکَ یا ارْحَمَ الرّاحِمین، خدایا قرار بده در این روز از آمرزش جویان و قرار بده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت و قرار بده مرا در این روز از دوستان نزدیکت به مهربانى خودت اى مهربان‌ترین مهربانان» که دعایی با فضیلت است.
وی با اشاره به فراز اول دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان بیان کرد: در فراز اول دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان بنده از پروردگار خود می‌خواهد به او توفیق بخشش گناهان را بدهد تا به رستگاری برسد، بنابراین توبه و پشیمانی از گناه و آمرزش خطا مهمترین و بزرگترین عمل محسوب می‌شود، زیرا این گناهان هستند که زمینه تباهی انسان را رقم می‌زنند، «امام سجاد (ع)» در مناجات خویش با خداوند چنین می‌گوید: «إِلهی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَاباً إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؛ خدایا، تو همان کسی هستی که دری برای بندگانت به‌سوی عفو خود گشودی و آن را توبه نام نهادی و گفتی به‌سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای نصوح. پس اکنون چه عذری دارد کسی که پس از باز شدن این در، وارد آن نمی‌شود».
این کارشناس علوم قرآنی به فراز دوم دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان اشاره و تاکید کرد: فراز دوم دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان به مهمترین اصل در پرستش توحید اشاره دارد، توجه به بندگی در مقابل خداوند به عبارت دیگر سر فرود آوردن در مقابل پروردگار، بندگی و فرمانداری است. حتی بت پرستان نیز به وجود خدا اعتقاد دارند یعنی وجود خدا برای همه اثبات شده است، اما در مرحله بعد که بخش عامر واحد است دچار خطا و اشتباه شدند، لذا باید بپذیریم که خداوند تنها فرمانروای عالم است و همه باید فرمانبردار او باشیم و این همان نکته کلیدی است که در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان به آن اشاره شده است.
ویبا اشاره به نکته مهم دیگر در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان اظهار کرد: در این دعا بندگان از پروردگار خود در خواست می‌کنند تا شیرینی یاد و عفت پروردگار را بچشند در این بخش یک نکته تربیتی و روانشناسی وجود دارد، زیرا اگر شیرینی و حلاوت در عملی نباشد ما آن را انجام نمی‌دهیم و برای ما چیزی جز کار روتین و روزانه نخواهد بود، اما هنگامی محبت پرودگار را در دل پرورش داده باشیم درک شیرینی، محبت و عشق خدایی که نتیجه آن رشد و تعالی می‌شود را لمس خواهیم کرد لذا در اینجا بنده به درگاه خدا می‌گوید من که وظیفه خودم و عملی که دستور فرموده‌ای را انجام دادم، اما تو با چشاندن شیرین عفت آن برای من ارزشمند و خاطره انگیز کن.