تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۱۵

الٓمٓ ۱
الم (از اسرار یا متشابهات یا اشاره به اسماء الهى یا نام این سورۀ قرآن است)

تَنزِیلُ ٱلۡکِتَٰبِ لَا رَیۡبَ فِیهِ مِن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۲
تنزیل این کتاب بزرگ (قرآن) بى هیچ شک از جانب پروردگار عالمیان است

أَمۡ یَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۚ بَلۡ هُوَ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّکَ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أَتَىٰهُم مِّن نَّذِیرٖ مِّن قَبۡلِکَ لَعَلَّهُمۡ یَهۡتَدُونَ ۳
بلکه کافران مى گویند قرآن را او از پیش خود (بى مدد وحى خدا) فرابافته (چنین نیست) بلکه آن به حقّ و راستى از جانب خدا فرستاده شده تا تو قومى را که رسولى پیش از تو به سوى آنان نیامده (از معصیت خدا) بترسانى، باشد که راه هدایت پیش گیرند

ٱللَّهُ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَیۡنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ مَا لَکُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِیّٖ وَلَا شَفِیعٍۚ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ۴
خدا آن کسى است که آسمان‌ها و زمین و هر چه در بین آنهاست همه را در مقدار شش روز بیافرید، آن گاه بر عرش (فرمانروایى) قرار گرفت، شما را غیر او هیچ (در عالم) یار و یاور و شفیع و مددکارى نیست، آیا تذکر نمى یابید؟

یُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ثُمَّ یَعۡرُجُ إِلَیۡهِ فِی یَوۡمٖ کَانَ مِقۡدَارُهُۥٓ أَلۡفَ سَنَةٖ مِّمَّا تَعُدُّونَ ۵
اوست که امر عالم را (به نظام احسن و اکمل) از آسمان تا زمین تدبیر مى کند سپس در روزى که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است باز (حقایق و ارواح) به سوى او بالا مى رود

ذَٰلِکَ عَٰلِمُ ٱلۡغَیۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۶
این است همان خدایى که بر غیب و شهود عالم دانا و (بر جهانیان) مقتدر و مهربان است

ٱلَّذِیٓ أَحۡسَنَ کُلَّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥۖ وَبَدَأَ خَلۡقَ ٱلۡإِنسَٰنِ مِن طِینٖ ۷
آن خدایى که هر چیز را به نیکوترین وجه خلقت کرد و آدمى را نخست از خاک (پست بدین حسن و کمال) بیافرید

ثُمَّ جَعَلَ نَسۡلَهُۥ مِن سُلَٰلَةٖ مِّن مَّآءٖ مَّهِینٖ ۸
آن گاه خلقت نژاد نوع او را از چکیده اى از آب بى قدر (و نطفۀ بى حس) مقرر گردانید

ثُمَّ سَوَّىٰهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِۦۖ وَجَعَلَ لَکُمُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَٱلۡأَفۡـِٔدَةَۚ قَلِیلٗا مَّا تَشۡکُرُونَ ۹
سپس آن (نطفۀ بى جان) را نیکو بیاراست و از روح (قدسى الهى) خود در آن بدمید، و شما را داراى گوش و چشم‌ها و قلب‌ها (با حسّ و هوش) گردانید، باز بسیار اندک شکر و سپاسگزارى نعمتهاى حق مى کنید

وَقَالُوٓاْ أَءِذَا ضَلَلۡنَا فِی ٱلۡأَرۡضِ أَءِنَّا لَفِی خَلۡقٖ جَدِیدِۭۚ بَلۡ هُم بِلِقَآءِ رَبِّهِمۡ کَٰفِرُونَ ۱۰
کافران (از روى تعجب و انکار) گویند که آیا پس از آنکه ما در زمین (خاک و در خاک) نابود و گم شدیم باز از نو زنده خواهیم شد؟! (بلى البتّه زنده خواهید شد) بلکه آن‌ها به شهود و لقاء خدایشان کافرند

قُلۡ یَتَوَفَّىٰکُم مَّلَکُ ٱلۡمَوۡتِ ٱلَّذِی وُکِّلَ بِکُمۡ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمۡ تُرۡجَعُونَ ۱۱
بگو: فرشتۀ مرگ که مأمور قبض روح شماست جان شما را خواهد گرفت و پس از مرگ به سوى خداى خود بازگردانیده مى شوید