۳۰ خرداد ۱۳۷۳؛ بوی خون در حرم مطهر

- تاریخ پر ماجرای انقلاب شکوهمند اسلامی، از خیانت‌ها و جنایت‌های منافقین مالامال است. هیچ روزی بر این انقلاب بزرگ نگذشت مگر این که ضربه‌ای بر این انقلاب از ناحیه این مدعیان یاوه گوی طرفدار خلق بر پیکر آن وارد گردید. آنان در جهت تضعیف انقلاب به هر کاری و به هر جنایتی دست یازیدند. شخصیت‌های مردمی و افراد مؤثر در انقلاب و نظام را ترور کردند. در اماکن عمومی همچنین محل اقامه نماز جمعه، بمب منفجر کردند.

 

حتی زنان و کودکان را مورد حملات مسلحانه قرار دادند. مراکز فرهنگی و اقتصادی متعلق به مردم و تجهیزات و امکانات آن‌ها را منهدم ساختند. به هر نحو که توانستند در راه پیشرفت انقلاب مانع ایجاد کردند و با دشمن کینه توزی که بخش وسیعی از میهن اسلامی را در اشغال داشت و هول انگیزترین جنایات را در مورد این کشور و این ملت مرتکب می‌شد، طرح دوستی ریخته و به سربازانی مزدور و در صف دشمن مبدل شده و در مقابل ملت خود قرار گرفتند و قساوت بارترین و شقاوت آمیزترین ماْموریت‌ها را به نفع دشمن بعثی انجام دادند و تا پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در کنار دشمن و بر ضد ملت خود ایستادند.

 

پس از جنگ نیز با پول و اسلحه دشمن، از ارتکاب به هیچ جنایتی ابا نکردند، و کار را به آنجا رسانیدند که مجری تصمیم وحشتناک اربابان پلید و سرویس‌های جاسوسی آمریکا، انگلیس، اسرائیل و امثالهم گردیدند و در مقدسترین زمان و مکان، یعنی در ظهر عاشورا و در حرم امن الهی بمب منفجر کردند و زائران و نیایشگرانی را قطعه قطعه نموده و مجروح کردند که گناهشان عبودیت پروردگار و زیارت حریم ولایت بود، و بدین سان حرم را از خون عده‌ای مظلوم رنگین ساختند.

بنا به اعلام سالنمای انقلاب اسلامی ایران، ساعت ۱۴:۲۶ روز دوشنبه ۳۰ خرداد سال ۱۳۷۳ خورشیدی برابر با عاشواری ۱۴۱۵ هجری قمری و در حالی که رواقها، صحنها، بست‌ها و اطراف مرقد مطهر هشتمین امام معصوم از جمعیت موج می‌زند و مردم بر افروخته از عشق و ارادت به سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع)، غرق عزاداری و نوحه سرایی‌اند، صدای مهیب انفجار بمب، فضای روضة منوره رضوی را پر می‌کند و انفجار سهمگین همه جا را به لرزه در می‌آورد.

 

لحظه‌ای بعد دود غلیظ و بوی خون در فضای سراسر معنویت حرم پخش می‌شود و انبوه متراکم جمعیتی را که مشغول مناجات و عبادت بوده و در فضایی از صمیمیت و اخلاص راز‌های دل خود را با امام و پیشوای بر حقشان وا می‌گویند درهم می‌پیچد. بمب در محلی واقع در قسمت بالا سر مبارک منفجر می‌شود و همه چیز را در هم می‌ریزد و زائران را وحشت زده و سراسیمه می‌گرداند.

 

بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوطه مقدار آن معادل ۱۰ پوند ماده منفجره تی. ان. تی بوده است، اعضای بدن تعدادی از زائران همچون سر و دست و پا و انگشت جدا شده و به اطراف محل حتی پشت بام حرم و سقف ضریح مطهر پراکنده می‌شود، نه تنها سطح حرم و روضه منوره رضوی آغشته می‌شود، بلکه قطعات خرد شده پوست و گوشت زوار به همراه خون، سطح دیوار‌های حرم مطهر امام و داخل آن را پوشانده و به خون آغشته می‌گرداند. بوی خون و سوختگی و دود، فضای حریم رضوی را مالامال می‌سازد.

 

تعداد قابل توجهی از نسخ قرآن و مفاتیح قطعه شده و خون آلود می‌گردد و چلچراغ‌ها در محل حادثه خرد می‌شوند. خدام حرم که روز عاشورا همگی در حرم مولای خود امام رضا (ع) حضور دارند برای کمک به مردم و نجات مجروحان به داخل حرم می‌شتابند و مردم را به بیرون حرم راهنمایی و مجروحان حادثه را به صحن آزادی و صحن انقلاب اسلامی منتقل می‌کنند. شرایط ویژه پس از انفجار، موجب گردید تا در‌های صحن‌ها و حرم بسته شود، به نحوی که در ساعات اولیه، صرفاً مسؤولان و خدام آستان قدس رضوی امکان ورود داشتند. حرم مطهر و رواق‌های اطراف صحن‌ها از مردم عادی خالی بود، اما جمعیت انبوه پشت در‌های بسته بی تابانه بازگشایی حرم آقا امام رضا (ع) را لحظه شماری می‌کردند، که همزمان حضرت آیه الله واعظ طبسی تولیت عظمای آستان قدس رضوی اعلام نمودند که حرم می‌بایست مجدداً در اسرع وقت دایر شود و به روی مردم آغوش گشاید.

 

لذا با حضور قائم مقام تولیت عظمی و دیگر مسؤولان و خدام و کارگران آستانه مقدسه و به فاصلة کمی پس از وقوع حادثه، کار آماده سازی رواق‌ها و صحن و سرای ثامن الائمه (ع) برای زیارت آرزومندان حضرتش آغاز گردید. طاقت فرساترین و سوزناکترین بخش کار، جمع آوری و پاک سازی حرم مطهر از قطعات ریز ریز شده گوشت، پوست و خون بدن‌های پاره پاره شده زواری بود که باقی مانده بدنهایشان در ظهر عاشورای حسینی (ع) سطح بیشتر رواق‌ها همچون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبد الله وردیخان، گنبد حاتم خانی و.

بخش وسیعی از دیوار‌ها را پوشانیده بود، که این کار سخت و جگرسوز و شستشوی حرم مطهر در طول همان شب و با زحمت بسیار انجام گرفت و صبح روز بعد حرم فرزند موسی بن جعفر (ع) آمادة زیارت و طواف عاشقان دلسوخته و عزادار شد و طی مراسم رسمی توسط تولیت عظمای آستان قدس رضوی به روی مردم آغوش گشود، و بدین سان پناهگاه همیشگی مردم به روی آنان بازگشت. آنچه گفتنی است این که در کمترین زمان، ساکنان و مجاوران مشهد مقدس از وقوع حادثه خبردار شده و هر آن کس که خبر فاجعه را می‌شنید، سراسیمه به سوی حرم می‌شتافت. شور و التهاب و هیجان، شهر را فرا گرفته و همگان را مبهوت و متاْثر ساخته بود.

 

همه از حادثه‌ای که هرگز وقوعش را در باور نمی‌آوردند، گفتگو می‌کردند و هر کس در آن لحظات سخت، می‌اندیشید که چه کاری باید و می‌تواند انجام دهد. پیکر‌های زخمی مجروحین و شهیدان با وسایل نقلیة شخصی و آمبولانس‌هایی که به دو صحن انقلاب اسلامی و آزادی وارد شده بودند، به بیمارستان‌های مشهد منتقل گردیدند؛ و آنچه از کینة منافقان باقی ماند، سیصد تن مجروحان حادثه بودند که عده‌ای از آنان اعضایی از بدن خود بخصوص دست و پایشان را از دست داده بودند و ۲۷ نفر شهید که الی الابد مظلومیتشان گریبانگیر دشمنان ولایت است. در میان مجروحان و شهدا از هر سن و از هر قشر و طبقه‌ای دیده می‌شدند. پیر، جوان، کودک، زن و مرد. در یک کلام عاشورا در مشهد مقدس و در حوزه حریم منور رضوی، حقیقتاً به عاشورایی به یادماندنی در تاریخ، پس از عاشورای حسینی (ع) تبدیل شده بود.

 

حادثه انفجار، به بنای حرم آسیب رسانیده بود. اما معجزه آسا آن که میزان خسارت در حداقل ممکن بود. کاشی کاری‌ها و آیینه کاری‌های بسیار ظریف و هنرمندانه ۸۰۰ ساله حرم، تا حدودی لطمه دیده بود که به سرعت ترمیم گردید. منافقین سنگدل و ناپاک که با جنایت بسیار زشت خود آشکارا نشان دادند که به هیچ اصل و معیار الهی انسانی پای بند نیستند و در دشمنی و ستیز با ملت غیرتمند ایران اسلامی هیچ حدی را نمی‌شناسند، و ثابت کردند که برای مردم و معتقدات و مقدسات آن‌ها هیچ حرمت و قداست و اهمیتی قائل نیستند. لحظات و حالات مردم در صبح روز بعد حقیقتاً برای تاریخ عبرت آمیز بود و برای هربیننده‌ای دیدنی. مرد و زن، پیر و جوان، کوچک و بزرگ، همگی شیفته و شیدا، گریان و نالان و در عین حال خشمگین و غرنده به حرم وارد شدند، ضریح را در آغوش گرفتند و ضمن اظهار ارادت به آستان رفیع و مقدس امام همام علی بن موسی الرضا (ع)، خشم و نفرت آتشین خویش را نثار دشمنان خارجی و مزدوران داخلی دین و ملت انقلاب و کشور خویش ساختند.

 

پیام مقام معظم رهبری در مورد هتک حریم مطهر حضرت رضا علیه السلام «بسم الله الرحمن الرحیم انالله و انا الیه راجعون با اندوه و تاْسف اطلاع یافتیم که دست جنایتکار دشمنان اسلام به جنایتی بزرگ آلوده شده و با هتک حریم مطهر و مقدس بارگاه رضوی علیه الاف التحیه و الثنا عده‌ای از زوار مظلوم را در حرم مطهر امام هشتم علیه السلام و در روز عاشورای حسینی به خون غلطانده است. دشمنان منافق و معاند و سنگدل با این کار نشان می‌دهند که به هیچ یک از موازین انسانی پایبند نیستند و دشمنی آنان با ملت غیور و مؤمن هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد.منافقین کور دل و خائن نشان می‌دهند که برای حریم مقدس اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام نیز، هیچگونه حرمتی قایل نیستند و زمان و مکانی به این عظمت و قداست مانع و رادع خونخواری و ددمنشی و کینه سبعانه آنان نسبت به ملت ایران نیست. لعنت خدا و نفرین و نفرت بندگان خدا بر آن دست‌های جنایتکار و دل‌های سیاه باد.

 

دشمنان ملت ایران با اینگونه کار‌ها عجز و ناتوانی خود را به اثبات می‌رسانند و ثابت می‌کنند که محکوم به زوال و نابودی اند. اینجانب ضمن عرض تسلیت به حضرت، ولی الله الاعظم روحی فداه و به خانواده‌هایی که عزیزانشان قربانی خباثت و جنایت دشمنان شده اند و به ملت شجاع و بزرگ ایران اسلامی و درخواست علو درجات برای شهدای این فاجعه جانسوز، از مسئولین امر و نیرو‌های امنیتی و انتظامی می‌خواهم که با جدیت بدنبال عاملان این جنایت باشند و در اسرع وقت ممکن آن خفاشان خونخوار را به دست عدالت بسپرند. «وسیعلموا الذین ظلموا‌ای منقلب ینقلبون». سید علی خامنه ای، عاشورای ۱۴۱۵ منبع: مجله حرم ـ سال یازدهم ـ شماره ۷۴ اردیبهشت ۱۳۸۰ ویژه محرم صفر»