وضع سلامت راهبر مترو باید به طور دائم کنترل شود

علی اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران درباره‌ی ضرورت بالا بردن منابع مالی تخصیص داده شده برای مدیریت شهری پایتخت به میزان گفت: این صحبت درستی است. جناب آقای چمران هم در مصاحبه‌ها و هم در بیاناتی که در صحن شورا داشتند نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند. با نمایندگان عضو فراکسیون مدیریت شهری در مجلس شورای اسلامی جلسه‌ی مشترکی برگزار شده که در آن سهم شهرداری‌ها در بودجه‌ی عمومی کشور مورد بررسی قرار گرفت. آقای چمران با رییس مجلس شورای اسلامی هم جلسه‌ای در این خصوص داشته اند. اما آن حوادثی که در حمل و نقل عمومی رخ می‌دهد دلایل ضرورت افزایش بودجه‌ی شهرداری را برای مخاطبان روشنتر می‌کند. البته من تعابیری نظیر چانه زنی و گروکشی را چندان مطلوب نمی‌دانم. اما متاسفانه واقعیت همین است. یعنی وقتی اتفاق یا حادثه‌ای پیش می‌آید حساسیت بسیاری از افراد تشدید می‌شود و ممکن است پاسخ‌های بهتری به درخواست‌ها در حوزه‌ی مدیریت شهری داده بشود.

وی درواکنش به اینکه چرا در حوادثی که در حوزه‌ی حمل و نقل پیش می‌آید به جای پیش کشیدن مساله‌ی فرسودگی‌ها و کمبود‌ها نقطه تمرکز بر خطای انسانی گذاشته می‌شود گفت: این دو عامل را باید دو موضوع مستقل از هم دید که وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند باعث روی دادن حادثه می‌شوند. در حوزه‌ی حمل و نقل نیروی انسانی بخش اداری با مشکل چندانی روبرو نیستند. اما نیروی انسانی مربوط به بخش فنی از درجه‌ی اهمیت بالاتری برخوردار هستند. حوزه‌ی حمل نقل ما به ویژه در بخش مترو باید نسبت به تقویت نیروی انسانی بخش فنی حتما پیش بینی‌های لازم را داشته باشد. اگر لازم به گرفتن مجوزی در این رابطه از شورای شهر باشد هم باید حتما این مجوز گرفته شود.

 

 

عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران اضافه کرد: من البته فکر نمی‌کنم نیاز به دادن چنین مجوزی باشد، چون به مسوولان آن حوزه اختیارات کافی داده شده است. اینکه تعداد راهبر قطار‌ها افزایش پیدا بکند، آموزش‌های مستمر ارائه شود، به طور دائمی این کارکنان کنترل بشوند، یا وضعیت سلامتی و کیفیت آموزش و تسلطی که نسبت به وظایفشان دارند همه‌ی این موارد در اختیار مسوولان آن حوزه هست و می‌توانند اقدام کنند. اما اینکه ما با فرسودگی، کمبود قطعات معطل ماندن تعمیر واگن ها، کمبود قطار‌های مترو و کمبود ایستگاه مواجه هستیم همه این‌ها بحث‌های سنگین‌تر و درازمدتی محسوب می‌شوند؛ بنابراین هم مسائل کوتاه مدت و هم مسائلی که در درازمدت باید حل بشوند باید در برنامه ریزی‌های مربوط به حوزه‌ی حمل و نقل شهر تهران مدنظر قرار بگیرد.