خاطرات جمعی از اسرای محکوم قضایی اردوگاه موصل چهار در «ما هشت نفر»

- کتاب «ما هشت نفر» خاطرات جمعی از اسرای محکوم قضایی اردوگاه موصل چهار است که به همت انتشارات پیام آزادگان منتشر شده است.

منظور از محکومین قضایی، اسرایی هستند که در اردوگاه و در حین اسارت مرتکب اعمالی شده اند که از نظر ارتش عراق جرم محسوب می‌شده است؛ اعمالی مانند برهم زدن نظم اردوگاه و یا همراه داشتن برخی وسایل غیر قانونی.

این گروه هشت نفره، به خاطر اجرای برنامه‌های دهه فجر سال ۱۳۶۷ و همراه داشتن لوازمی که عمدتا شامل نقشه و انواع نوشته‌های مربوط به این ایام و تصاویر نقاشی شده امام بود، محکوم شده اند. از جمله مواردی که در این میان بدان پرداخته شده می‌توان به این موارد اشاره نمود. «خاطرات اسارت» در زندان الرشید بغداد، قرار گرفتن در مجاورت عراقی‌های مبارزی که روز‌های آخر عمر خود را می‌گذراندند و هم سلول شدن با آزادگان مفقودی که هرگز به اردوگاه‌ها منتقل نشدند.

او در این کتاب خاطراتی از سلول‌های زندان الرشید در بغداد، قرار گرفتن در مجاورت عراقیان مظلوم مبارز، هم سلول شدن با آزادگان مفقود و... را به رشته تحریر درآورده است. ناشر این کتاب در مقدمه می‌نویسد: زیبایی این اثر و خاطرات مهیج نویسنده را، نثر روان و بیان دقیق حوادث دو چندان نموده است و بدون شک، این اثر چنان خواننده را به خود جذب می‌نماید که تا پایان کتاب نمی‌تواند آن را رها کند، خاطرات ویژه آزاده «مسعد خرمی پور» و آزادگان همراهش برای نخستین بار منتشر می‌شود و مطمئنا می‌تواند خالق سوژه‌های متعددی برای سایر هنرمندان در عرصه‌های فیلم و تئاتر گردیده و مشتاقان دانایی را از ناگفته‌های فراوان و پر افتخار بسیاری از آزادگان مطلع نماید.

محکومین قضایی، آن دسته از اسرایی بودند که در اردوگاه‌های عراق به دلیل فعالیت‌های فرهنگی مذهبی، بر هم زدن آرامش اردوگاه، قتل و جرح اسرای دیگر و یا دلایل دیگر به محکومیت‌های قضایی محکوم می‌شدند، این دسته از اسرا، به دلیل آن که محکوم قضایی بودند شرایط سخت تری نسبت به دیگر اسرا داشتند. نویسنده این کتاب را به مرحوم «رضا محمد حسینی» که خود یکی از اسرای محکوم قضایی بود تقدیم کرده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

وضعیت معیشتی، زندگی و مقررات زندان مامن تفاوت‌های اساسی با اردوگاه و زندان محجر داشت، یکی از این تفاوت‌ها دریافت جیره غذای خشک و به ضورت روزانه یا هفتگی بود. حفیظ اله تعریف می‌کرد که وقتی از زندان محجر به این زندان منتقل شدند همان روز‌های اول از افسر فرمانده زندان تقاضا کردند جیره غذایی آن‌ها را به صورت خشک به آن‌ها تحویل دهند تا خودشان هر طور دوست دارند غذا درست کنند. افسر مربوطه هم با این نظر موافقت کرده و دستور می‌دهد که از آن به بعد سهمیه غذایی ان‌ها را به صورت خشک به آن‌ها تحویل دهند.