انفاق؛ مهمترین عمل در ماه مبارک رمضان
حجت الاسلام و المسلمین مرادی در گفت‌وگو با درباره اهمیت انفاق در ماه مبارک رمضان گفت: در اسلام همواره بر کمک به همنوع و دستگیری از یکدیگر توصیه شده است. بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو‌ها را نماند قرار. بر همین اساس بزرگان دین ما همیشه در گفتار و کردار خود به فکر دیگران بوده اند.
وی در همین راستا افزود: حضرت «رسول اکرم (ص)» در خطبه شعبانیه می‌فرمایند: با تشنگی و گرسنگی ماه مبارک رمضان تشنگی و گرسنگی روز قیامت را بچشید و صدقه به فقرا و مسکینان بدهید. در واقع انفاق و دستگیری از دیگران یکی از دستورات دینی ماست که خداوند منان هم در قرآن کریم هر جا دستور به نماز می‌دهد به دنبال آن دستور به زکات و دستگیری از دیگران نیز اشاره کرده است.
این کارشناس علوم قرآنی ادامه داد: در آیات اولیه سوره بقره خداوند که صفات متقین را شمارش می‌کند، می‌فرمایند: متقین کسانی هستند که نماز را به پا می‌دارند و از آنچه خداوند به آن‌ها داده انفاق می‌کنند. در جای دیگر قرآن می‌فرماید: آن کسانی که اموال خود را انفاق می‌کنند مثل آن کشاورزی است که دانه‌ای را می‌کارد و هفت خوشه دارد و از هر خوشه‌ای هفتاد دانه کاشته می‌شود، در واقع خداوند هر چقدر بخواهد آن مال را زیاد می‌کند.
حجت الاسلام و المسلمین مرادی ادامه داد: در روایت‌ها آمده اگر کسی انفاقی را در راه خدا انجام دهد خداوند این انفاق را زیاد می‌کند. وقتی به سیره و منش بزرگان دین نگاه می‌کنیم در زندگی تمام ائمه، انفاق جایگاه ویژه‌ای دارد. به گونه‌ای که حضرت زهرا (س) شب عروسی‌شان لباس نو خود را به فقیر می‌بخشند.
وی بیان کرد: «امام علی (ع)»، «حضرت زهرا (س)» و خادمه‌شان نذر کردند سه روز را روزه بگیرند تا حال «امام حسن (ع)» و «امام حسین (ع)» که مریض بودند خوب شود؛ وقتی روزه گرفتند در غروب اول فقیر به در منزلشان آمد و افطارشان را به او دادند. روز دوم یتیمی آمد و غذای خود را به او دادند و روز سوم اسیری آمد و غذای خود را به او دادند؛ در حالی که خودشان نیاز به آن غذا داشتند و گرسنه بودند همه غذای خود را برای رضای خدا انفاق کردند.
این کارشناس علوم قرآنی درباره جایگاه ویژه انفاق در ماه رمضان توضیح داد: انفاق در ماه مبارک رمضان یکی از سفارش‌های دین ماست. «امام سجاد (ع)» دستور می‌دادند ظروف غذا هنگام سحر و افطار را آماده کنند تا خودشان غذا را به فقرا بدهند در حالی که ایشان خود با نان و نمک افطار می‌کردند. «امام صادق (ع)» می‌فرمایند: وقتی پدرم صدقه‌ای به فقرا می‌دادند صدقه را در دستان او قرار می‌دادند دوباره صدقه را بر می‌داشتند می‌بوییدند و می‌بوسیدند و دوباره به فقیر برمی گرداندند، وقتی دیگران علت این کار را جویا می‌شدند می‌فرمودند قبل از اینکه این صدقه در دست فقیر قرار بگیرد در دستان خداوند قرار می‌گیرد.
حجت الاسلام والمسلمین مرادی خاطرنشان کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» از زبان «پیامبر اسلام (ص)» نقل کردند: اگر کسی گره‌ای از کار مومنی باز کند و مشکل مومنی را حل کند مانند این است که ۹ هزار سال خدا را عبادت کرده باشد، در حالی که روز‌ها را روزه و شب‌ها را به عبادت خدا مشغول است. امیدوارم همه ما بتوانیم با الگو پذیری از بزرگان‌مان در امر انفاق و طعام توشه‌ای برای آخرت خود ذخیره کنیم.