ایران و روسیه ، سوریه را دو دستی تقدیم نمی کنند

به گزارش گروه سیاسی بحران سوریه باعث شده است میدان نبرد این کشور صحنه هماوردی شرق و غرب شود. از یک سو جمهوری اسلامی ایران که از همان آغاز بحران در این کشور حمایت های خود را آغاز کرد، روند طرح سرنگونی دولت بشار اسد را بسیار کند ساخت. تنها کشوری که از ابتدای جنگ سوریه در کنار مردم و دولت این کشور ایستاد جمهوری اسلامی ایران بود. این نشان می دهد که دست ايران اسلامي از خيلي‌ها بازتر و ‌توانايي‌ها و امكانات ایران از خيلي‌ها بيشتر است.

در عوض طرف مقابل بسیار قوی وارد شد تا بتواند ظرف مدت کوتاهی دولت اسد را سرنگون کند و امور این کشور را در دست گیرد. گروه های تروریستی تکفیری که در درون خاک سوریه حضور دارند، از پشتیبانی بسیار قوی لجستیکی، تسلیحاتی و تجهیزاتی برخوردارند.

آل سعود، ترکیه، رژیم صهیونیستی، آمریکا و چند کشور مرتجع عربی منطقه پشت سر تروریست های سوریه و مخالفین این کشور هستند.بیش از 4 سال است که همه این کشورها توان خود را برای نابودی سوریه به کار گرفته اند اما ناتوان از این اقدام شدند.

از یک سو مقاومت دولت و مردم سوریه در مقابل توطئه ها و از سوی دیگر حمایت های گسترده ایران از آنها مانع اصلی در مقابل حملاتی است که ائتلاف ضد سوری غربی عربی شکل داده است.

هدف ایران در سوریه، مبارزه با نیروهای تروریستی در داخل این کشور و جلوگیری از گسترش و نفوذ تروریست ها در منطقه، حفظ و حمایت از جبهه مقاومت در مقابل رژیم صهیونیستی و حمایت از اسد به عنوان رئیس جمهوری قانونی این کشور است.

همه این اهداف و مواضع در یک موضوع مهم خلاصه می شود. اگر اکنون در سوریه مقاومت و ایستادگی نکنیم، این جنگ به مرزهای ما بلکه داخل هم برسد. هدف اصلی ایجاد چنین جنگ هایی در منطقه، جمهوری اسلامی ایران است.

تنها گذاشتن سوریه و بشار اسد در چنین شرایطی، باز کردن راه ورود خطر به سوی مرزهای کشور است. بهترین کار ممکن، جنگ در خارج از مرزها است. این کشور اکنون درگیر چنین جنگ خانمانسوزی شده است و راهبرد نظامی ایجاب می کند که هدایت و مهار آن هم در همان منطقه باشد. تاکنون هم همین اتفاق افتاده و از گسترش آن جلوگیری شده است.

اکنون که روسیه با حملات گسترده هوایی خود وارد معرکه سوریه شده است، برخی سعی دارند القاء کنند در مواضع و اهداف ایران و روسیه تفاوت و اختلاف وجود دارد. در حالی که ديدگاه هاي تهران و مسکو درباره بحران سوريه منطبق باهم است.

روسیه سخت افزاری تر از ایران وارد بحران سوریه شده است و با عملیات طوفانی و توفنده خود توانست طرف مقابل را در شرایط آچمز قرار دهد. هر چند شاید این واکنش کمی دیر اتفاق افتاد اما درک واقعی بحران سوریه، مسکو را بر آن داشت تا برای این موضوع هزینه کند، حتی اگر هزینه های آن بالا باشد ارزش آن را دارد.

روسیه هم مواضع و منافع مشترکی با ایران در بحران سوریه دارد. مسکو هم نگران گسترش تروریست های داعش در منطقه آسیای میانه و قفقاز است که اگر چنین شود، خطری برای امنیت و ثبات روسیه خواهد بود که هزینه های آن بسیار فراتر خواهد رفت.

روسیه نمی خواهد یکی دیگر از همپیمانان دیرین خود را در منطقه از دست بدهد و برای حفظ آن تلاش می کند تا از چنین اتفاقی که می تواند جایگاه بین المللی این کشور را تضعیف کند جلوگیری کند.

روسیه و ایران هیچگاه نمی توانند دو دستی سوریه را تقدیم به آمریکا کنند. که اگر چنین شود، تبعات چنین اقدامی بسیار سنگین تر از زمانی است که از سوریه و بشار اسد حمایت می شود.

ضمن این که اکنون بهترین فرصت ممکن است تا ایران و روسیه در کنار هم ثابت کنند مبارزین اصلی تروریسم هستند. اقدامات و حملات آمریکا به همراه ائتلافی که راه انداخته اند تاکنون هیج تأثیری بر تروریست ها نداشته است و آنها روز به روز قوی تر هم می شدند. اما اکنون با حملات هوایی روسیه به مواضع تروریست ها در سوریه ارتش این کشور هم به پیشروی های بزرگی دست یافته است.

اگر تلقی کنیم که روسیه تنها در اندیشه اهداف و منافع خود در اقدام نظامی علیه تروریست ها در سوریه است، باز هم این اقدام او برای جمهوری اسلامی ایران و منطقه سودمند است. اقدام روسیه را با اقدام آمریکا مقایسه کنیم تفاوت های فاحش این دو اقدام را به خوبی می توان دید.

آمریکایی ها و دیگر همپیمانان او در منطقه، اولویت اولشان تولید و گسترش تروریزم است و هیچ مبارزه ای علیرغم همه تبلیغاتی که می شود، با تروریسم صورت نمی گیرد.

اکنون تنها مشکلی که وجود دارد این است که با توجه به طولانی شدن جنگ در سوریه که بیش از 4 سال از آن می گذرد، آیا این امکان وجود دارد تا یک جنگ نسبتاً طولانی با حضور روسیه در سوریه ادامه داشته باشد؟

هر جنگی که فرسایشی می شود، هزینه های آن از هر نظر بالا می رود اما در برخی مواقع گریز از آن نیست و باید ادامه داد. در این میان تلاش های سیاسی همراه با پیروزی ها و پیشرفت های نظامی ائتلاف روسیه و ایران در منطقه باید افزایش یابد.ضمن این پر جنگ سوریه رفته و کم آن مانده است.

بهترین راه ممکن برای حل بحران سوریه سیاسی است. این موضوع را حتی دشمنان سوریه هم می دانند اما همچنان به اقدامات خود علیه این کشور ادامه می دهند. آنها نمی خواهند شکست خود را پس از 5 سال در سوریه بپذیرند.

روسیه به خوبی می داند که اگر این بار تکفیری ها در کنار مرزهای این کشور و جمهوری های خودمختار آن لانه کنند، مانند زمان بحران چچن اینگوش قابل حل نیست. بهترین گزینه اکنون جنگ در بیرون مرزها است.

ائتلاف ایران و روسیه بر سر یک موضوع مشترک برای نخستین بار است که اتفاق می افتد. این همکاری استراتژیک می تواند تأمین کننده امنیت دو کشور باشد. باید در مقابل تحلیل هایی که این ائتلاف را بی ثمر می پندارد بی توجه بود. ایران و روسیه می توانند راهبری ائتلاف صد تروریسم را در دست بگیرند.

سفر اسد به مسکو نشان دهنده تأثیر مستقیم حضور روسیه و ایران در این کشور است. بشار اسد از زمان بحران این کشور تاکنون از سوریه بیرون نرفته بود. چنین اتفاقی تأثیر حملات هوایی روسیه و حضور ایران در این کشور را اثبات می کند. نباید عقب کشید.

محمد صفری -

انتهای پیام/